Dat moment wanneer je geraakt wordt door woorden, waarvan je achteraf denkt; waarom deed mij dit zoveel? Misschien kan je er net als ik de volgende keer wat van leren.... Sta jij hiervoor open? Lees dan vooral verder :)
Laatst had ik een gesprek waarin iemand aangaf geïrriteerd te zijn, omdat het voor haar voelde alsof ik haar iets wilde leren. Mijn eerste reactie was: Waarom is het erg om van mij iets te leren? Leren is toch iets goeds? Maar terwijl ik dat zei, besefte ik dat dit ook een vraag voor mezelf was. Hoe vaak reageer ik defensief als iemand mij iets wil leren of een tip geeft?
Mijn ego had me hier iets te vertellen. Niet als vijand, maar als een spiegel.
Wat zegt je ego eigenlijk?
Het ego schiet vaak in de verdediging wanneer het zich geraakt voelt. Soms uit trots, soms uit onzekerheid. Maar in plaats van het ego te zien als iets dat me in de weg zit, ben ik het gaan benaderen als een vriend. Niet streng, niet veroordelend, maar met nieuwsgierigheid:
Waarom voelt dit als een aanval? Wat raakt me hier precies? Welke oude overtuiging zit hier misschien achter?
Door op deze manier naar mijn ego te luisteren, merkte ik dat er onder die defensieve reactie vaak iets schuil zat: de behoefte om gezien te worden, om niet ''dom'' over te komen, om zelf ook ruimte te hebben om te groeien.
In gesprek met je ego
In plaats van mijn ego weg te duwen of als iets slechts te zien, probeer ik nu met zachtheid te kijken naar wat het me wil vertellen. Elke irritatie, elke defensieve reactie is een kans om mezelf beter te begrijpen. Het is niet altijd makkelijk, maar het brengt me dichter bij mezelf.
Dus de volgende keer dat je ego opspeelt, vraag jezelf niet alleen af waarom het er is, maar ook: Wat kan ik hiervan leren? Want misschien is dat wel precies wat je ego je wil laten zien.
Reactie plaatsen
Reacties