Zit je dan, in het zonnetje, cappuccino in de hand.
Klinkt ontspannen, toch? En dat was het ook wel... Tot ik, zoals zo vaak, mijn telefoon erbij pak omdat ik alleen zit. En eerlijk: dat haalt meteen een deel van de ontspanning weg.
Altijd die strijd met dat ding. Je telefoon. Superhandig, dat zeker. Zó handig dat het bijna onmogelijk is om hem niet te gebruiken. Ik heb al geen TikTok, Snapchat of Facebook meer, want Instagram en YouTube zijn op zichzelf al meer dan genoeg om eindeloos doorheen te scrollen of op te posten.
Wat me het meeste irriteert?
Ik weet het niet precies. Maar misschien is het wel dat ik hem zó vaak pak, zonder reden. Gewoon vasthoud, terwijl ik eigenlijk helemaal niks wil of hoef. En als ik dan zonder telefoon de deur uitga, blijkt hij toch weer nodig. Voor pinnen, voor m’n klantenkaart of om iets op te zoeken.
Dus. Tijd voor duidelijkheid. Wat frustreert me nou echt aan die telefoon? Wat levert hij me op, en wat slurpt hij leeg? En vooral: hoe los ik op dat ik hem zó vaak, onbewust, oppak?
Ik ga het proberen.
14 dagen. Social media detox.
Geen Instagram. Geen YouTube (tenzij ik een instructievideo nodig heb voor iets als klussen of koken). Geen eindeloos scrollen. Geen posten.
Ik wil mijn telefoon weer gebruiken als gereedschap, niet als afleiding.
Dit zijn de regels van mijn challenge:
- Geen Instagram. (De app staat 14 dagen niet op mijn telefoon.)
- Geen onnodige YouTube-video’s. Alleen functionele, zoals kook- of klusvideo’s.
- Als ik thuis ben en iets boven ga doen (bijvoorbeeld de was), blijft mijn telefoon beneden.
- Elke dag schrijf ik kort op hoe ik me die dag voelde zonder social media.
Oh ja, zelfs tijdens het schrijven van deze blog pakte ik mijn telefoon. Gewoon, om ‘even’ iets te checken. En ja, er was een berichtje. En nee, het was niet dringend. Had het kunnen wachten tot na mijn pauze? Jazeker.
Adem in. Adem uit.
Tot over twee weken.
Kijken hoe het me is bevallen.
Reactie plaatsen
Reacties